روابط مجازی هدایت نشده و افسار گسیخته به مرور زمان بر تمامی انواع ارتباطات انسانی بشر تاثیر گذاشته و تسلط پیدا میکند. به طور مثال در بسیاری از کشورهای پیشرفته، گروهی از نوجوانان وجود دارند که دور هم جمع میشوند و به جای صحبت با هم به یکدیگر پیامک میزنند.
به گزارش ناجی به نقل از گرداب ، مدیریت احساسات در دنیای آنلاین، انگیزاننده قویای در بین کودکان برای رسیدن به اعتماد به نفس و پذیرش اجتماعی است همچنین این روش راهی برای درگیر شدن در فعالیتهای آنلاین و آفلاین است.
کودکان و فرزندان این عصر بسیار علاقهمندند که در دنیای آنلاین به ارائه شخصیت خود بپردازند زیرا در این فضا دیگران هیچ راهی برای دستیابی به حقیقت مخفیشده در پشت احساسات فرد مقابل وجود ندارد، لذا نسل حاضر این روش را راهی خوب برای بروز شخصیت خود به دیگران یافته است.
کوتاهی راه ارتباطات با دیگران در فضای سایبر نیز احتمال گسترش روابط عمیق با فرد مقابل را کم میکند، زیرا همانطور که برقراری ارتباط در این فضا به سرعت صورت میگیرد قطع رابطه نیز با همان سرعت امکانپذیر است. دلیل عدم وجود ارتباط عمیق در این فضا نیز همان فاکتورهایی است که در انتهای خبر پیش بدان اشاره نمودیم.
پیامکبازی از طریق گوشی و نیز پلتفورم اکثر شبکههای اجتماعی، همچون توییتر و فیسبوک فضای ارتباطات مدوام امّا کوتاه را برای انسان فراهم میکنند؛ فضایی که در آن نمیتوان به طور قوی احساسات و تفکرات را که اصول زیربنایی ارتباط هستند، به اشتراک گذاشت. علاوه بر تمامی نکات یاد شده یک امر کاملا واضح نیز وجود دارد و آن این است که انسان به جای اینکه زمانش را صرف ارتباط چهره به چهره کند، آن را صرف ارتباط مجازی میکند.
نداشتن تجربه در ارتباطات اجتماعی باعث میشود که فرزندانمان در آینده در برقراری ارتباط سالم با مشکلات جدی و جبرانناپذیری مواجه شوند. بگذارید چنین بیان کنیم، روابط اجتماعی همواره از طریق تجربه و کسب مهارتهای ارتباطیای همچون خواندن حالات چهره، تفسیر حالت صدا و احساس همدردی، گسترده میشوند. لذا گذراندن زمان در فضای آنلاین باعث میشود که آنها شانس تجربه ارتباطات اجتماعی را از دست بدهند و نتوانند تجربه کافی در کسب مهارتهای یاد شده داشته باشند و در نتیجه همواره از گسترش روابط ترس داشته باشند.
بنابراین هیچ جای تعجب نیست که افزایش چشمگیر احساس خودشیفتگی در بشر و کاهش روزافزون حس همدردی در فضای اجتماع در چند دهه اخیر، همزمان با رشد چشمگیر تکنولوژی اطلاعات و وقف نسل جوان در فعالیتهای آنلاین صورت پذیرفته باشد. اگرچه فرزند شما در فعالیتهای زیادی همچون ارتباط با هممحلهایها، دوستان مدرسه و نیز آشنایان شرکت دارند ولی فرزندان امروز سهم زیادی از زمانشان را در فضای آنلاین میگذرانند.
بنابر گزارشهای جهانی، نسل کنونی بیش از هفت و نیم ساعت از شبانهروزشان را به تعامل با فعالیتهای تکنولوژیک غیر مرتبط با مدرسهشان میگذرانند، در نتیجه زمانی که آنها به برقراری روابط در دنیای واقعی میپردازند بسیار کمتر از نسلهای گذشته و نیز بسیار کمتر از حد تصور شماست.
البته ذکر تمامی این موارد بدان معنا نیست که فرزندانمان بایستی به طور کامل از برقراری ارتباطات آنلاین بپرهیزند بلکه بدون هیچ شکی، در آیندهای بسیار نزدیک روابط مجازی (البته با رعایت تمامی ملاحظاتش) جزء جداییناپذیر از زندگی بشر خواهد شد؛ ولی نکته اینجاست که با صرف این همه وقت در فضای آنلاین نسل بعدی سعی میکند که ارتباط مجازی را جایگزین ارتباط مستقیم کند.
روابط مجازی هدایت نشده و افسار گسیخته به مرور زمان بر تمامی انواع ارتباطات انسانی بشر تاثیر گذاشته و تسلط پیدا میکند. به طور مثال در بسیاری از کشورهای پیشرفته، گروهی از نوجوانان وجود دارند که دور هم جمع میشوند و به جای صحبت با هم به یکدیگر پیامک میزنند. البته این عادت به پیامک زدن حتی در فضای روابط جنسیشان نیز وارد شده و خود باعث ایجاد پدیدهای بسیار نگرانکننده شده است؛ پدیدهای که به عنوان یک معضل تکنولوژیک توسط بسیاری از موسسات روانشناختی در این کشورها مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرد.